Ράμσεϊ, σερ Γουίλιαμ

(sir William Ramsay, Γλασκόβη 1852 – Χάι Γουάικομπ, Μπάκιγχαμσαϊρ 1916). Άγγλος χημικός. Υπήρξε μαθητής του Ρούντολφ Φίτιγκ στο Τίμπινγκεν, όπου πήρε πτυχίο το 1872. Αφού δίδαξε δυο χρόνια στη γενέτειρα του, το 1874 έγινε βοηθός στο πανεπιστήμιο του Τίμπινγκεν· το 1884 κατέλαβε την έδρα της χημείας στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και το 1887 έγινε καθηγητής της χημείας στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου, όπου έμεινε έως το 1913. Στον Ρ. οφείλεται η ανακάλυψη μιας ολόκληρης οικογένειας νέων στοιχείων, των ευγενών αερίων, τα οποία διερεύνησε μεταξύ 1894 και 1898 σε συνεργασία στην αρχή με τον λόρδο Ρέιλι και αργότερα με τον Μόρις Γουίλιαμ Τράβερς. Δικές του είναι επίσης οι θεωρίες επί των μοριακών όγκων, των επιφανειακών τάσεων, των μοριακών βαρών των μετάλλων. Ο Ρ. υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους χημικούς του 19ου αι. και οι μελέτες του έθεσαν τις νέες βάσεις της σύγχρονης φυσικοχημείας. Με τον Σίδνεϊ Γιουνγκ (1857-1937) μελέτησε το σημείο κρίσης, τη σχέση μεταξύ πίεσης και ατμού και θερμοκρασίας και άλλες ιδιότητες των υγρών (νόμος Ρ.-Γιουνγκ). Μεταξύ των πολλών έργων του, εκλαϊκευτικών και ιστορικών, πρέπει να αναφερθούν ιδιαίτερα τα Βιογραφικά και χημικά δοκίμια (1908). Για την ανακάλυψη και την ταξινόμηση των ευγενών αερίων, τιμήθηκε το 1904 με το βραβείο Νόμπελ της χημείας. Το 1895 είχε τιμηθεί με το βραβείο Ντέιβι της Βασιλικής Εταιρείας. Ο Άγγλος χημικός Γουίλιαμ Ράμσεϊ.